Okullar açılıyor ya sınav telaşı, dershane koşuşturmacaları tekrar başlıyor. Yine beni aldı bir düşünce.
Nasıl yapmalı, bu çocukları bu telaştan ve getirdiği stresten korumalı? Başarılı olmalarını nasıl sağlamalı?
Örneğin; bilgisayara yapışmış haldeki oğluma avaz avaz bağırmak geliyor içimden: "Kalk bakiim ordan, git biraz test çöz. Bu sene ÖSS midir nedir iki sınava gireceksin!"
Fakat kendimi tutuyorum; şöyle diyorum yumuşak yumuşak: "Acaba, biraz ara versen olmaz mı? Hem konsantrasyonun dağılıyor, hem de elektrik yükleniyorsun." (Allah'ım ne anlayışlı kadınım!)
Ya da akşam film seyrederken onu yatmaya göndermek istiyorum. (Yakında 18 yaşına girecek ama olsun, ne gam!): "Oğlum git yat artık, yarın dershane var!" Nitekim elimde değil yapıyorum da.
Kocaman oğlan; benimle tartışmaya girmiyor: "Tamam," diyor. Yine bildiğini okuyor.
Sonra girmek istediği bölümleri de, seçtiği meslekleri de beğenmiyorum. Hukuk ya da uluslararası ilişkiler falan okusun istiyorum. Ama çocuğumun yapmak istedikleri ve istemediklerine dair fikirler var kafasında. Geleceğine ilişkin planları var.
Dinlerken hoşuma da gidiyor, ben de kendimi kaptırıyorum, sonra içimdeki şeytan dürtüyor beni, hain hain fısıldıyor: "Yaa, iş bulabilecek mi, para kazanabilecek mi bakalım?"
O anda gidip dolabıma saklanmak istiyorum. Yani itiraf etmeliyim ki, kendim üniversite sınavına girerken bile bu kadar stres olmadım.
Sonuçta kendi kendime bir takım kararlar aldım. İşte bunlardan bazıları:
1. Her ne olursa olsun, çocuk strese sokulmayacak.
2. Ders çalış, test çöz diye kafası tokmaklanmayacak.
3. Mümkün olduğunca hayatı kolaylaştırılacak.
4. Kendisinin uygun gördüğü şekilde bir çalışma ortamı hazırlanacak.
Bence bu saydıklarım en kolay olanlar. Fakat şu aşağıdaki ikisi var ki, bakalım nasıl yapacağız:
1. Çocuğun okul ve meslek seçimine dair fikirleri dinlenecek, en iyi şekilde yönlendirilmesi sağlanacak.
2. Okul ve meslek seçimine saygı duyulacak!
Bu konuda bir de kitap okudum. Size de tavsiye ederim: "Sınav Kazandıran Aile", Murat Tunalı yazmış, Yakamoz Yayınları tarafından basılmış. Zira bu süreçte, bence çocuklar kadar ailelerin de eğitime ihtiyacı oluyor.
Bu kitap, görüş açınız da eklemeler ve düzenlemeler yapabilir. Ben çok yararlandım. Benim için önemli katkısı, düşüncelerimi ve davranış kalıplarımı gözden geçirmemi sağlamış olması oldu. Kitapta yazılanlara katılmasanız da, böyle bir gözden geçirmenin size ve çocuğunuza muhakkak faydası olacaktır.
Sonuçta; kendi kararlarım ya da okuduklarım, belki sınav kazandırır, belki kazandırmaz.
Ama şunu biliyorum, üniversite sınavı falan hikaye asıl sınav bizimdir. Hayatı yaşanabilir kılmak, ona karşı çocuklarımıza kuvvet verebilmek bizim sınavımızdır ve en büyük kazancımız da onların sevgisidir. Yerini tutacak başka şey biliyor musunuz?
Murat Tunalı'nın kitabında yer verdiği bir paragrafla yazımı bitiriyorum:
Düşüncelerinize dikkat edin, kelimelere dönüşürler.
Kelimelerinize dikkat edin, eyleme dönüşürler.
Eylemlerinize dikkat edin, alışkanlık olurlar.
Alışkanlıklarınıza dikkat edin, kişiliği meydana getirirler.
Kişiliğinize dikkat edin, kaderinizi biçimlendirir.
Frank Ovlaw
Okullar açılıyor ya sınav telaşı, dershane koşuşturmacaları tekrar başlıyor. Yine beni aldı bir düşünce.
Gecenin üçünde odamın penceresinden ölümüne sarkıp sigara içerken, yan pencereden ani bir şekilde kafasını uzatıp “Yakaladım! Hahaha!” diye bağırıp az daha düşmeme sebep olan kadın, benim öz annemdir.
Kayıtlar
