KORKU

                                     

                    

                                             Özlem PEKCAN

Korku

Dağları bekler

Ovalara iner

Kuytulara siner

Rezil de eder

Vezir de eder

Korku

Saçını yolar

Başını yakar

Kaşını yarar

Zelil de eder

Celil de eder

Korku

4

3

2

1

Sana kalmış

DÜŞ

                                            Özlem PEKCAN

Dar sana yerim yok, dedim.

Sana dar bana yok, dedi.

Var git öteye benden, dedim.

Ötesi senden yine sen, dedi.

Boş hayaller kurma dolmaz, dedim.

Kurmazsam boşu dolmaz, dedi.

Düş yakamdan düşler denizine, dedim.

İste sen düşeyim düşlerine, dedi.

Uyandım.

SEVGİLİ ISLAK KÖPEK

                        Özlem PEKCAN

Yağmur bugün Ankara'da

Havada kuru, yaşlı taşlarda

Pek keyifsiz bulutlarda,

Adımlarımızla kaldırımda.

Aklımda onca endişe

Saklanmış şemsiyeme

Yürürken benimle,

Kalenderlik seninle.

Yağmurla arkadaş

Taşlarla yoldaş

Bulutlara sırdaş

Sanki tepede güneş.

Soluğun ılık nefeste

Sarı sıcak nemli renkte

Kulak, burun, kuyruk,

Başına da buyruk.

Sevgili

Islak 

Köpek.

İÇİMDE BİRİ VAR

Özlem PEKCAN İçimde biri var, Karanlıkta korkuyor, kuytularda saklanıyor, Yolunu bulup aydınlıkta dans ediyor, Biri ardında diğeri, içimde biri var! Biri kulağıma fısıldıyor, aklımı kurcalıyor, Diğeri vicdanımı sızlatıyor, ruhumu okşuyor Bazı çocuk, bazı değil, biraz deli, biraz veli Biri ardında diğeri, içimde biri var! Kavak yeli başımda kalbimin çarpıntısı Dudaklarımda bitmez bir güz şarkısı Ağlasam da gülsem de şaşmaz sırası Bazı aşina, bazı yabancı içimde biri var! Biri söyler biri dinler, Doğru nedir, gerçek nerdedir Cevabı kim bilir? Biri ardında diğeri, içimde biri var! Bir ben değilim içindekinin peşinden giden Ezelden ebede hep aynı serüven. Biri ardında diğeri, kim bilir kaç kişi Ah biliyorum içimde biri var!

DAĞINIK KALSIN

özlem pekcan

bırak dağınık kalsın

geçmişin yıkık hayalleri

geleceğin kaçık düşleri

bırak dağınık kalsın

birazdan karanlık döner

nasılsa aydınlık çöker

o duvara çarparken

bu duvarda erirken

sana süpürmek düşer

bırak dağınık kalsın

AĞAÇ - ORHAN VELİ KANIK

Ağaca bir taş attım

Düşmedi taşım

Düşmedi taşım

Taşımı ağaç yedi

  

Taşımı isterim

Taşımı isterim

          

L’ARBRE

                                                    Orhan Veli KANIK

J’ai jeté une pierre à l’arbre

N’est pas tombée ma pierre

N’est pas tombée ma pierre

L’arbre a mangé ma pierre

Je veux ma pierre

Je veux ma pierre

ALBERO

                                             Orhan Veli KANIK

Ho gettato una pietra all’albero

Non è caduta la mia pietra

Non è caduta la mia pietra

Voglio la mia pietra

Voglio la mia pietra

KADIN OLMAK

Yazan: Özlem Pekcan

Sözde gözün bebeği, başın tacı,

Oysa ki,

Eksik etek evinde, kaşık düşmanı,

Ve dahi

Beşik kertmesi, berdel, başlık parası

Bilindik öyküsü üçüncü sayfanın

Okunur her gazetede.

Kerem yanıp kül olmuş aşkından

Anlatırlar masallarda,

Üstelik;

Yağmurdan bile küçük elleri varmış

Söylenir şiirlerde.

Derler ki,

Cennet ayaklarının altındaymış 

Anaların ahirette

Gel gör ki,

Sırtında dayak, karnında bebek

Gerçek hayatta.

Velhasıl

Kadın olmak zordur ülkemde

Ve hatta komik, hatta ironik,

Kadın olmak zordur ülkemde.

ZAMAN

Özlem Pekcan

Efendisi Zamanın hükmünü sürüyor,
Biliyor muyuz?
Biz günleri kovalarken yıllar kaçıyor,
Fark ediyor muyuz?

UÇURTMA

 Leblebi

Güzel uçurtma haydin salın, dans et,
Oyun değil mi, kim karışır sana,
Gökyüzüne kuyruğunla bi imza da sen at,
Lutuftur bu mavilik,
Alabildiğine engin,
Ruhu genişleten .

SIR

Özlem PEKCAN

Hayatın sırrı ölümde saklı,

İllaki tükenir ilmin sınırı.

İşte o zaman

Teslim etmek gerektir,

Sahibine bu sırrı.

İPEK MENDİL

Özlem PEKCAN

Elinde ipek mendil,

Bembeyaz belki ama

saçları kadar değil,

Kırışmış ama

yüzü kadar değil.

Sımsıkı tutuyor elinde,

açıp bakıyor arada

dansederken zihninde,

hatıralar düşüyor avcuna.

Elinde ipek mendil,

eskimiş belki ama

onun kadar değil,

Islanmış biraz ama

gözyaşları kadar değil.

BEYNİN TIKIR TIKIR, KALBİN FIKIR FIKIR

Yazan: Özlem  PEKCAN

Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.

Aynı hanenin iki komşusudur onlar, biri aşağıda biri yukarıda,
Kimi zaman el-ele, kol-kola; kimi zaman saç-saça, baş-başa.
Konuşurlar sabah akşam mırmır da mırmır, mırmır da mırmır,
Tartışırlar akşamdan sabaha vırvır da vırvır, vırvır da vırvır.

Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.

Hane ve de hane sahibi tek konuları aslında,
Bundandır her kaygı-tasa ve hatta neşe-kahkaha.
Ne ki ev sahibi habersiz, ev sahibi duyarsız,
Günü kovalamaktan bi’tab düşmüş umarsız.

Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.

Dinle bak:
Beyin sesleniyor, çağırıyor, uyarıyor,
Kalp ağlıyor, bağırıyor, inliyor.
İkisi de sahibini bekliyor,
Karanlıktan aydınlığa yol arıyor.

Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.

Hey İnsan;
Duy kalbinin sesini, bul aklın yolunu!
Henüz çarparken kalbin, işlerken beynin,
Işıkları yak, kapıyı aç ve içeri al ruhunu!

Hey İnsan; kime diyorum?

ÖCÜLER VE BÖCÜLER

Yazan: Özlem PEKCAN

Geçmişin öcüleri koşar peşinde,

Geleceğin böcüleri hoplar önünde...

Aman dikkat et de yemesinler seni, 

Ezilirken arada pek zavallı şimdi!

Kork, kork, kork nereye kadar?

Ya ısırırsa kulağını hayalatler,

Ya kovalarsa seni körebeler!

Kaç bakalım, kaç nereye kadar? 

Hangi pişmanlık açtı önünü,

Hangi karanlık kurtardı dünü,

Hangisi yalan hangisi gerçek,

Peki sor, kim yarattı bu günü?

Kork, kork, kork nereye kadar?

Ya ısırırsa kulağını hayalatler,

Ya kovalarsa seni körebeler!

Kaç bakalım, kaç nereye kadar? 

Kaçmasan da yakalayamaz seni öcüler,

Kovalasan da tutulmaz ki asla o  böcüler,

Yarın gelir mi bilinmez, dün geçti belli de

O halde düşün bakalım; ne kaldı elinde?

Kork, kork, kork nereye kadar?

Ya ısırırsa kulağını hayalatler,

Ya kovalarsa seni körebeler!

Kaç bakalım, kaç nereye kadar?

GECE İLE GÜNDÜZ

Özlem PEKCAN

Kıyının burnunu soktuğu yerde denize,

Ufuk çizgisinin az daha ilerisinde,

Yer ve gök kavuşurken birbirine,

Gece ile gündüz koşar kayaların üstünde.

Gündüz çocuklar oynar burunun ucunda,

Kahkahaları yarışır martı çığlıklarıyla,

Geceleyin aşıklar buluşunca o uçta,

Fısıltıları karışır yavaştan karanlığa.

Yer ve gök kavuşurlar ya birbirlerine,

Koşsalar da ebediyyen kayaların üstünde

Yazık ki ne gündüz ne de gece,

Yetişemez asla biri diğerine.

SAÇLARINI ÇÖZ, DENİZE SAL

Yazan: Özlem PEKCAN

Saçlarını çöz, denize sal.

Gözlerini yum, denize dal.

Sarsın seni serin sular,

Çeksin seni derin sular.

Yakaladın sandın, ama yanıldın.

Çünkü asıl unuttuğun;

Yavaştır zaman altında suyun.

Oysa ki tuttuğun avcundaki birazcık kum.

Ama sen yine de;

Saçlarını çöz, denize sal.

Gözlerini yum, denize dal.

DOSTUM

Yazan: Yelda S.

Dostum,

Seçtiğim kardeşim,

Yarenim,

Yoldaşım,

Zamana tanığım,

Derdimin ortağı,

Kötü günde iyi günde,

Bana katlanabilen kıymetlim.

Gönlünde yerimin olduğu,

Gönlümde yeri olan,

Dostum.

HUZURUN GEMİSİ

                                  Hasan Gündüz Pekcan Anısına..

Hani derler ya;
Gün biter, gece bitmez, diye
Sen gittiğinde
Gecelerim uzadığında anladım…

Hani derler ya;
Kaybedince anlar insan değeri,diye
Seni sonsuza dek kaybettiğimde anladım…

Hani derler ya;
Son kez sarıldığını hissedememek acıtır canı, diye
Sana son kez sarıldığımı bilemediğimde anladım…

Küçücüktüm…
Ellerimi aldığında avuçlarına
Kaybolurdu parmaklarım.
Bakınca deniz yeşili gözlerine,
Kaybolurdum huzurun gemisinde…

Kar düşmüş topraklar gibiydi saçların,
Gördükçe maziye dönerdim.
Ben,
Kimseyi hatırlayamazken anılarımda
Bir seni hatırlardım
O kadar çok sevdim ki seni
Hep benimle kalacağına inandım…

Elbet dalgalanacaktı gözlerindeki deniz
Elbet kıyıya vuracaktı sertliği
Ama durulacaktı suyu
Hiç dalgalanmamış gibi

Fırtınalar kopacaktı bedeninde,
Yıpranacaktı yılların verdiği sitemle.
Ama akmayacaktı gözyaşı,
Gürlemeyecekti gökyüzü…

Şimdi erken gittiğin gökyüzünde
Yıldızlar senin dostların.
Benimse seni hatırlatan onca resim
Benimse seni hatırlatan onca yer
Benimse seni özleten onca sen kokan koku.

Yaşanan onca anı,
Yaşanan onca hatıra,
Şimdi senin mezar taşında
Benimse kalbime kazılı…

Unutmadı seni torunların,
Unutmadı seni kızların,
Unutmadı seni dostların,
Unutmadı seni karın…
Unutmayacaklar da!

Senin yıldızın, kaydığın gökyüzünde değil
Seni hasretle anan kalplerimizde parlayacak...

Yazan: GÜL EDA

MERAK

Yazan: Özlem Pekcan

Merak ya işte sorarım hep kendi kendime,

Kim parlatır bıkmadan ayı-yıldızı her gece?

Ah o ışık kırıntıları her yerdeki,

Onları kim süpürür tek tek gündüzleri?

Merak ya işte sorar dururum kendi                                                                     kendime,

Hangisi daha zor, hatta imkansız şu                                                                  evrende?

Parlatmak mı ayı-yıldızı, süpürmek ışığı,

Yoksa yıkamak ya da temizlemek mi                                                                 vicdanı?

KAÇ(AMAY)IŞ

Özlem PEKCAN

Birlikte yaşamak zordur.

Olmasa bile

Göz görür, kulak duyar.

Herşeyden kaçar da belki,

Sustu sandığında vicdan

Bilmez mi ki;

Kendinden uzaklaşamaz insan.

HAYAL-İ YALAN

Özlem PEKCAN

Bazen zamanı yakalar, 

Bazen bir tutam aşk çalar.

Bazen Yunus diye görünür,

Bazen binbir hale bürünür.

Işıklar altındaki o an,

Sanır ki bir ömür sürer.

Oysa ki hayal-i yalan

Sonsuzda bir zerredir

Parlar ve akıp gider.