Yazan: Özlem PEKCAN
Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.
Aynı hanenin iki komşusudur onlar, biri aşağıda biri yukarıda,
Kimi zaman el-ele, kol-kola; kimi zaman saç-saça, baş-başa.
Konuşurlar sabah akşam mırmır da mırmır, mırmır da mırmır,
Tartışırlar akşamdan sabaha vırvır da vırvır, vırvır da vırvır.
Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.
Hane ve de hane sahibi tek konuları aslında,
Bundandır her kaygı-tasa ve hatta neşe-kahkaha.
Ne ki ev sahibi habersiz, ev sahibi duyarsız,
Günü kovalamaktan bi’tab düşmüş umarsız.
Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.
Dinle bak:
Beyin sesleniyor, çağırıyor, uyarıyor,
Kalp ağlıyor, bağırıyor, inliyor.
İkisi de sahibini bekliyor,
Karanlıktan aydınlığa yol arıyor.
Hey İnsan; haberin var mı?
Beynin tıkır-tıkır çalışıyor da çalışıyor,
Kalbin fıkır-fıkır oynaşıyor da oynaşıyor.
Hey İnsan;
Duy kalbinin sesini, bul aklın yolunu!
Henüz çarparken kalbin, işlerken beynin,
Işıkları yak, kapıyı aç ve içeri al ruhunu!
Hey İnsan; kime diyorum?
Kayıtlar
