BİR ÖĞRETMEN ANLATTI

  

Hamdi Rıza ÇAYDAM

    Sakarya Muharebeleri’nde Yunan ordusu; Eskişehir kapılarına dayanırken daha fazla sabredememiş, üç öğretmen arkadaş güç bela elimize geçirdiğimiz yarı kırık bir arabaya, çoluğu çocuğu atınca yollara düşmüştük. 

    Verdiğimiz karara göre, mümkün olduğu kadar Eskişehir’den uzaklaşacak, görevlerimize Anadolu’nun daha iç taraflarında devam edecektik. 

    Yollar mahşer gibi kalabalıktı. Analar, babalar yavrularını omuzlarına almışlar yürüyorlar, esaretin, ölümün yaklaşan tırnaklarından bir an evvel uzaklaşmak istiyorlardı. Bağırışlara, çağırışlara kimsenin aldırdığı yoktu. Yollarda, yorgunluktan, susuzluktan düşüp bayılanlar, hatta ölenler vardı.

    Şehirden çıktıktan iki saat sonra evvelce tasarladığımız, tehlikesi az, ıssız, o akşam için varacağımız köye daha kestirme bir yola saptık.

    İşte onunla tanışmamız, bu yol üstünde, öğleye doğru mola verdiğimiz bir çeşme başında oldu. Sırtında yamalı, kirli, etekleri fitillenmiş bir asker kaputu, elinde kabukları soyulmuş kalın bir değnek vardı ve bütün eşyası da bundan ibaretti. >>>>

ŞAMANDIRA

Hamdi Rıza ÇAYDAM

                                                         - ULUER ÇAYDAM’A-

Durak Onbaşı, sıra dışı hizmet cezasıyla Anafarta kıyılarını gözetleyen takımın soldaki postasına gönderildiği zaman çok üzülmüştü. Suç, bölükleriyle irtibatı sağlayarak geriye dönen hemşerisi Mehmet Onbaşıda, daha doğrusu kendisinde olmuştu. Onbeş günden beri bir türlü göremediği arkadaşlarından haber almak için izinsiz açılmaya, takımdan uzaklaşmaya lüzum yoktu. Siperlerin kuytu bir köşeciğine çekilerek, pekâlâ bol bol konuşabilirlerdi. Bundan evvel ne vakit takımdan ayrılmak istese ya izin almış, ya mangası erlerinden birine veya bir kaçına bulunacağı yeri söylemiş, aranınca beş dakika geçmeden takım komutanının karşısına dikilmişti. Fakat teğmen, bu sabah kıyıdaki gözetleme postalarını gözden geçirmeye gitmişti, geç, belki de güneş battıktan sonra dönecekti. >>>>