Melek, ürkek adımlarla yaklaştı kendinden iki kat uzun bedene, şefkatle tuttu kendininkilerden iki kat büyüklükteki elleri, çenesini kaldırdı, katran karası saçları beline doğru salındı, gözlerini parlaklıkta kendininkilerle yarışır diğerlerine kenetledi:
“Teşekkür ederim.” diye fısıldadı şükranla.
Baharları kıskandıran taze sabun kokusu nefesini şenlendirirken, boğazına bir yumru oturdu, iriliğinin naif bedeni incitebileceği çekincesiyle biraz geriledi, ancak ne ellerini ellerinden, ne de gözlerini gözlerinden ayırabildi Yusuf, teşekkürü de barındırdıklarını da es geçti:
“Ya işler yolunda gitmezse?” diye sordu doğrudan. “Dünya kötü.”
“Kötü dünyanın bizzat vücut bulmuş haliyle yirmi iki sene geçirdim.” dedi genç kadın sade bir tonda. “Başa çıkarım herhalde.” ⟹
- Yazarı:Özlem Pekcan
- Yayınevi:Dorlion Yayınları
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder