Yazan: Özlem PEKCAN
Mum alevine âşıkmış. Öyle âşıkmış ki aşkından erir bitermiş. Alev de muma tutkunmuş. Öyle tutkunmuş ki tutkusundan yanar kavrulurmuş.
İşte bu yüzden giden sevgili de ardında bıraktığının yüreğinde kırk mum yakar öyle gidermiş. Her gün biri sönermiş. Kırkıncı gün geriye artık tek mum kalırmış. Ama o mum asla sönmezmiş. Eridikçe dirilir, kavruldukça canlanırmış. Alevi de kendi de tükenmezmiş.
Bu işin sırrı yürekteymiş. En derinlerde, kuytularda gizliymiş. Göze görünmez, dile gelmezmiş. Gelemezmiş. Gelmedikçe de alevine âşık mum, muma tutkun alev yandıkça yanarmış. Hep yanarmış...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder