BİR MEVTANIN KALEMİNDEN I: KAMYON

                                                                                                         Yazan: Özlem PEKCAN

                                                                                                          ozlem.pkcan@gmail.com

bir mevtanın kaleminden

Eve gidiyordum ki yolun karşısında gördüm onu. Yorgun-argın, dalgın yürümekteydi.

"Heey," diye seslendim, "kaldırımdan yürü!"

Şaşalasa da bir an yürümeyi sürdürdü. Tekrar seslendim: "Heey, kaldırımdan yürü!"

Adımlarını yavaşlattı: "Bana mı söylüyorsunuz?"
"Evet. Kaldırıma çık da yürü..."
Sinirlendi nedense: "Size ne canım nerede istersem orada yürürüm!"

Yılmadım, zira yaptığı fazlasıyla tehlikeliydi:
"Buradan çok araç geçer, kaldırıma çık..." diye bağırdım yine.

Öfkelenmişti, o da bana bağırdı: "Allah, Allah! Ben kocaman insanım, nasıl istersem öyle yürürüm!"

"Araba çarpar Allah muhafaza, kaldırıma çık!"

Böyle bağırışa bağırışa caddenin ortasına gelmişiz. Aniden korna sesleri yükselmeye başladı. Sonrasını pek iyi hatırlayamıyorum, her şey çok bulanık.

Bildiğim; ona kamyon çarptı, bana da araba. O kurtuldu, ben öldüm!

sonrası: KEDİ