BİR MEVTANIN KALEMİNDEN II: KEDİ

Yazan: Özlem PEKCAN

ozlem.pkcan@gmail.com

bir mevtanın kaleminden...

"Ona kamyon çarptı ama sen mi öldün?"
"Evet. Sen bu iş için biraz genç değil misin?" diye soruya soruyla cevap verdim. Konuya tam aklımı verememiştim.

Huzursuzca kanatlarını oynattı: "Aslında yeni sayılırım."
"Kaç yaşındasın?" 17-18 yaşlarında görünüyordu, işlemleri düzgün yapacağından emin olamamıştım.

Çekingence gülümsedi: "Dünyadaki zaman akışı ile ahiretteki biraz farklıdır. Denk sayılırız seninle."
İyice kafam karışmıştı: "Ben kırk küsur yaşındayım, sense taş çatlasın yirmi görünüyorsun."
İçini çekti: "Karışık bir durum. Ruhun tekâmülüne göre değerlendirmek gerek."

Sevineyim mi, üzüleyim mi bilemedim.

"Neyse, işimize bakalım." diyerek önündeki kayıtlara çevirdi dikkatini: "Tuhaf! Senin burada olmaman gerek."

"Tıpkı filmlerdeki gibi," diye düşündüm bir an. Nerede bulunduğumu hatırladığımda ise feci şekilde ürperdim.

O devam etti: "Ruhun yolculuğunu henüz tamamlamamış."
"Beni geri mi göndereceksiniz yoksa?" Sevinmiştim.
"Evet."
"Yani, hayatıma kaldığım yerden devam edebilir miyim?" Giderek heyecanlanıyordum.
"Pek sayılmaz. Şöyle anlatayım: Bedenler, ruhun dünyadaki vasıtalarıdır. Senin ki maalesef kullanılmaz halde, bu yüzden sana yeni bir tane bulmalıyız."
"Ama, O'nun her şeye gücü yeter. Bedenimi de onarabilir." Elimde olmadan yukarı baktım.
Hoşgörüyle bir kez daha içini çekti: "Doğru. Ama İlâhi düzen, senin düz mantığın gibi işlemez."
Kabullenmekten başka çarem yoktu: "Peki, ne zaman geri dönüyorum?"
"Şimdi!"

Şiddetle titreyerek gözlerimi açtım. Bir kaldırımın kenarındaydım. Çok üşümüştüm ve açtım.

"Ne güzel şeysin öyle!" On yaşlarında bir kız çocuğuydu konuşan. Uzun sarı saçları ve yeşil gözleri vardı. İyice üzerime eğildi: "Senin de gözlerin yeşilmiş," diye ekledi.

Büyülenmişcesine ona bakıyordum. Meleksi gülümsemesiyle beni kucağına aldı, içim sıcacık bir hisle dolmuştu. Kafamı koluna dayadım, hırkasına burnumu sürttüm. Hoşuma gitmişti.

Kahkahalarla gülüyordu: "Çok komiksin. Eve götüreyim seni, benim kedim ol."
"Mrrr," diyebildim sadece.

İlâhi düzen böyle mi işliyordu?