Leblebi diyor ki:
Bu konu hakkında düşüncelerimi ancak Perşembe günü yazma fırsatını bulabildim.
“Hepimiz alışkanlıklarımızın birer sonucuyuz” bütün gelişim öğretileri bunu söylüyor, ben de onların yalancısıyım. Kaybettiklerimizin peşinden koşmayı alışkanlık haline getirmişsek ve de daha olumlu bir alışkanlık edinmemişsek bunu tekrarlarız, neticede sorunun “hep” kısmına geliriz,
Ayrıca, bu alışkanlığımızı sorgulama ihtiyacı hissetmemişsek, doğru mu yanlış mı olduğunun farkında değilizdir. Yani bir aymazlık sözkonusudur.
Bir de, “kaçan balık büyük olur” deyişimiz bence bu durma uygun. Bu konun da ayrıca irdelenmesinde fayda olacağını düşünüyorum. Kayıp nedeni kişisel veya tamamen dışımızdaki kişilerin duyarsızlığından, umursamazlığından kaynaklanmış olabilir. Bu durumda vicdanımız bizi marazi bir şekilde rahatsız ediyorsa bunu telafi etmek üzere kaybedilenin peşinden koşulabilir.
Neticede “beşer şaşar”, bu nedenle kendimizi ömür boyu geliştirmekle yükümlüyüz.
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder