ÇOK ALEMİZ CANIM (İZAHLI - ÖRNEKLİ)

Biz çok alemiz canım.


-Aynı sözcüklerle hem severiz, hem söveriz. Eşşolusu diye birbirimizi gırtlaklar, yine eşşolusu diye çocuklarımızı okşarız.

- İti anarız çomağı hazırlarız, yakalanırsak iyi adam lafının üstüne gelir, hiç tınmayız.

- Moral vermekte üstümüze yoktur. "Bizim de böyle bi tanıdık vardı, üç günde toparlandı gitti" deyiveririz hasta yakınımızın gözünün içine baka baka.

- Yediğimiz içtiğimizden ötürü pek mahcubuzdur sürekli. "Afedersin akşam kurufasülye pişirdim de," ya da "afedersiniz sabah sucuk yapmış bizim hanım," diye hem ne var ne yok dökümünü çıkarır, hem de özür diler dururuz.

- "Sizden iyi olmasın, bizim bir arkadaş," deriz ama -daha iyi olsa ne olur ya da daha kötü olmak zorunda mıdır herkes- bilemeyiz.

- Çok tutumluyuzdur, 10 TL'ye olan bir malı pahalı diye satın almaz, tanesi 9,90'dan "aa çok uygun" der üç tane birden alırız.

- İkramı  da pek severiz, "kendi ellerimle pişirdim, yemezsen ölümü gör" diye adamı fesattan götürür, biz sıyırırız, hiç olmadı, eşimizi "bak ne güzel olmuş, ye Allahaşkına" diye patlayıncaya kadar yedirir, sonra da "ay sen biraz kilo mu aldın ne?" der adamı çatlatırız.

- Karısına kızına son derece düşkün bir millet olup, akla hayale gelmeyecek şeylerden namus meselesi der kan dökeriz, ama pazarda kocaman adamların kafalarına don-sütyen geçirip iç çamaşırı satmasını da hiç yadırgamayız. (izahsız - örneksiz)